مطالعه ی مهاجرت تحصیلی دانشجویان فنی مهندسی از دانشگاه به حوزه
با تمرکز بر 4 دانشگاه برتر کشور؛ صنعتی شریف، امیرکبیر، تهران، علم و صنعت
چکیده مقاله
پدیده ی مهاجرت از دانشگاه به حوزه از آغاز انقلاب اسلامی تا کنون در حال فراز و فرود بوده است و کمتر پژوهشی آنرا مورد کنکاش علمی قرار داده است. پژوهش حاضر می کوشد آنرا در نسبت با نظریه ی پیتر برگر مورد مطالعه قرار دهد. در این راستا با 20 فرد دارای تجربه ی مهاجرت از رشته های مهندسی دانشگاه های صنعتی شریف، امیرکبیر، تهران، علم و صنعت مصاحبه ی نیمه ساخت یافته به عمل امده و با روش تحلیل مضمون مورد تحلیل قرار گرفته است. مهاجران به مثابه ی اقلیت های شناختی برگر، حوزه علمیه را خانمان ذهن، گریزگاه و کهف حصین خود یافته اند و بطور کلی قابل تفکیک به دو سنخ با انگیزه مهاجرت فردی خودسازی و سنخ با انگیزه مهاجرت جمعی و اصلاح جامعه اند. از سوی دیگر مهاجرت کنشگران را می توان بر مبنای عمق گسست از زیست جهان پیشین و فضای رشته ی مهندسی به دو دسته ی مهاجرت بنیادین و غیر بنیادین تفکیک نمود. در عین حال به لحاظ زمانی، با چهار موج مهاجرت مواجهیم که طی بازه های زمانی 57تا 65،دهه70،دهه80 و آخرین آن ها که تا نیمه دهه 90 رخ داده است. از میان چهار موج مذکور، موج اخیر نسبت به عرفی شدن و مقاومت نظری در برابر آن، خود آگاه تر است.