جایگاه،رسالت و مسئولیّت اجتماعی – صدای جمهوری اسلامی ایران از دیدگاه دست­اندرکاران

وبلاگ

چکید
این تحقیق، حاصل کوشش محقّق در آگاهی از دیدگاه دست­اندرکاران دربارة جایگاه، رسالت و مسئولیّت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی ایران است. دست­اندرکاران، برخی مدیران و کارشناسان حوزة طرح و برنامه­ریزی معاونت صدا در سازمان صداوسیما هستند و محقّق با نگاه دیگر به شیوه­های
برنامه­سازی و نیز با استفاده از روش کیو، پنج ذهنیّت متفاوت را در این زمینه شناسایی کرده است: ذهنیّت یک با تأکید بر جایگاه مهم عوامل درون­سازمانی در دروازه­بانی مطالب و اعتقاد به عینی­گرایی نسبیِ بیشتر متمایل به ملّت، مسئولیّت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی را اجتناب از عوام­فریبی، مبارزه با فرهنگ استعماری غرب و انحرافات دینی و مذهبی در جامعه می­داند؛ ذهنیّت دو با تأکید بر جایگاه مهم عوامل برون­سازمانی در دروازه­بانی مطالب و اعتقاد به عینی­گراییِ نسبی بیشتر متمایل به حکومت، مسئولیّت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی را حمایت بدون استثناء از سیاست­ها و برنامه­های ارکان حکومت، به­ویژه دولت می­داند؛ ذهنیّت سه با اعتقاد به عینی­گرایی مطلق، شیوة عینی- تشریحی- انتقادی را بر سایر شیوه­ها ترجیح می­دهد و مسئولیّت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی را انعکاس بی­کم و کاست واقعیّت­ها و تشریح و تحلیل رویدادها، در استقلال کامل از خواست دیگران- چه حکومت و ملّت- می­داند؛ ذهنیّت چهار گرچه به­ظاهر شیوة عینی- توسعه­ای را ترجیح می­دهد، امّا به این خاطر که به داشتن روحیّة انتقادگری به­عنوان یک الزام
بی­توّجه است، در حقیقت به شیوة عینی- شبه­توسعه­ای اعتقاد دارد و مسئولیّت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی را از زاویة آن می­بیند و ذهنیّت پنج نیز گرچه به­ظاهر شیوة توسعه­ای را ترجیح می­دهد، امّا به خاطر سطحی­نگری و بی­توجّهی به الزامات آن، مانند: تأمین استقلال حرفه­ای و امنیّت شغلی
برنامه­سازان و همچنین، برنامه­سازی بر مبنای نظریّة رسانه­های توسعه­بخش، در حقیقت به شیوة شبه­توسعه­ای اعتقاد دارد و مسئولیّت اجتماعی صدای جمهوری اسلامی را چیزی فراتر از آن نمی داند.